نقش‌های مدیریتی مدیران ارشد دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران از ریاست تا رهبری: دیدگاه مدیران میانی و کارشناسان

  مقدمه: یکی از مشخصه­های سازمان­های موفق، رهبری پویا و اثربخش است که در بهبود و توسعه عملکرد فراتر از ریاست موجب انگیزش کارکنان، توسعه نوآوری و ارتقای کیفیت می­شود . این مطالعه به منظور شناخت نقش­های مدیریتی مدیران ارشد دانشگاه­های علوم پزشکی کشور از ریاست تا رهبری انجام گرفت.   مواد و روش­ها: مطالعه به صورت مقطعی در سال 92- 1391 در ستاد 13 معاونت بهداشتی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور انجام گرفت و نمونه­ها به صورت سهمیه­ای و تصادفی منظم انتخاب شدند. در دانشگاه‌های منتخب، مدیران و کارشناسان به صورت سرشماری مورد پرسشگری قرار گرفتند. ابزار جمع­آوری داده­ها، پرسشنامه محقق ساخته شامل متغیرهای فردی و سازمانی و سؤالات کلیدی در زمینه دو طیف ریاستی و رهبری بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون­های اسپیرمن، کِندالز، کروسکال والیس و من­ویتنی در نرم‌افزار SPSS نسخه 18 در سطح معنی ­ داری05/0 α < انجام گرفت.   یافته­ها: از نظر 267 مدیر و کارشناس مورد بررسی، میانگین نقش ریاستی و نقش رهبری مدیران ارشد از 5 امتیاز به ترتیب 04/3 و 94/1 بود . بالاترین سطح ریاستی مدیران ارشد کار کردن در چارچوب بوروکراسی ( 0/1 ± 3/3 )، کنترل امور سازمان به شکل جاری ( 2/1 ± 3/3 ) و تأکید بر حفظ ارتباطات عمودی ( 3/1 ± 3/3 ) قضاوت شده است. بین تیپ دانشگاهی، سمت شغلی و سطح برداشت مدیران و کارشناسان رابطه معنی­دار وجود داشت (014/0= P )، (017/0= P ).   نتیجه ­ گیری: مطالعه نشان داد که مدیران ارشد حوزه معاونت بهداشتی بیشتر در طیف ریاستی ایفای نقش می­نمایند. لذا برای توسعه نقش رهبری برگزاری دوره­های آموزشی مدیریتی خصوصأ آشنایی مدیران ارشد با مدل­های تعالی سازمانی پیشنهاد می­گردد.